آدمک آخر دنیاست بخند
آدمک مرگ همین جاست بخند
آن خدایی که تو بزرگش خواندی
به خدا مثل تو تنهاست بخند
دست خطی که تو را عاشق کرد
شوخی کاغذی ماست بخند
فکر کن درد تو ارزشمند است
فکر کن گریه چه زیباست بخند
صبح فردا به شبت نیست که نیست
تازه انگار که فرداست بخند
راستی آنچه به یادت دادیم
پر زدن نیست که درجاست بخند
آدمک نغمه آغاز نخوان
به خدا آخر دنیاست بخند
نغمه رضایی
خیلیی این شعرو دوس دارم. خیلی به دلم میشینه. احتمالا هر کسی حداقل یه بار این شعرو شنیده پس جدید نیست.
+ عنوان وبلاگو عوض کردم.
+ معلوم نیست دوباره کی بیام.
به خدا دنیا ارزش چیزی رو نداره
غم دنیا رو نخور ، به غم دنیا تو بخند
یار من گر تو نداری به کفت یک لبخند
تو به این دولت بیمار بخند
ممنونم زیبا بود